Deze ‘Kleine kruisweg met Thérèse’, neergeschreven door Iny Driessen, is verkrijgbaar bij Carmelitana in twee uitgaven:
*Kleine kruisweg met Thérèse – pocket / Iny Driessen / € 2.00 https://www.carmelitana.be/nl/webshop/141079/kleine-kruisweg-met-therese-pocket
*Kleine kruisweg met Thérèse – hardcover / Iny Driessen/ € 6.00 https://www.carmelitana.be/nl/webshop/141078/kleine-kruisweg-met-therese-hardcover
Onderstaande tekst van deze kruisweg kan u hier ook downloaden als pdf

---

Elke keer
dat mijn man en ik Thérèse in Lisieux bezoeken,
gaan we bidden bij het graf
van Zélie en Louis Martin,
voor elkaar als ouders,
voor onze kinderen:
dat zij gelukkige mensen zouden worden,
mensen die God dienen
zoals Thérèse Hem diende:
met de liefde van haar kleine weg.
We zijn altijd alleen
bij het graf.

Elke keer
gaan en bidden we ook de kruisweg
net achter het graf.
Vaak als enige pelgrims:
de onbekende hoge heuvel
staat niet op het programma
van de meeste bedevaarders.
Het is een eenvoudige kruisweg.
Een kruisweg voor kleine mensen.
Bij elke statie staat één zinnetje van Thérèse van het Kind Jezus.
Enkele woorden die wonderwel passen
bij de lijdensweg van Jezus.
Ze raakten ons,
maar nergens was de tekst te verkrijgen:
hij is onbestaande.

We noteerden de woorden
in de drie talen: Frans, Engels en Spaans.
Ik ben niet gaan zoeken
in de manuscripten van Thérèse,
ik heb alleen gebeden
met haar en vanuit haar.
Gebeden die zij, zo hoop ik,
door de zeef van haar spiritualiteit,
haar kleine weg
heeft gefilterd.
Het werd deze
‘Kleine kruisweg met Thérèse’,
geschikt om alleen of in groep te bidden
en zo die onbekende mooie plek
achter de grote basiliek
wat dichterbij te brengen.

Iny Driessen

Kleine Kruisweg
met Thérèse

1ste statie
Jezus wordt ter dood veroordeeld

Dat Hij de Zoon van God was,
dat wilde niemand geloven.
Ik erken Je! Ik geloof in Je!

Thérèse

Wat hebben ze Je pijn gedaan
door niet in Je te geloven…
Gehoond, niet begrepen,
verraden en verloochend.
En dan uiteindelijk:
ter dood veroordeeld.
Hoe kon het anders aflopen?
Houdt geloven niet vanzelf
een veroordeling in,
ook vandaag?
Brengen liefde en waarheid
niet al te vaak spot met zich mee?
De waarheid wordt niet zomaar
bemind,
de liefde niet zomaar aanvaard.
Maar ik kan niet anders:
ik geloof in Jou, ik heb Je lief!

Mijn Jezus,
leven van liefde,
leven met mijn blik op Jou gericht,
is weten dat het kruis
op me wacht.
Is weten dat ik niet zomaar
aanvaard en gewaardeerd word.
Wij delen in jouw veroordeling
als wij zeggen met de hartstocht van Thérèse:
‘Ik erken Je! Ik geloof Je!’
Schenk ons
het verlangen naar waarheid,
het verlangen om Jou lief te hebben,
ook als de veroordeling
op ons wacht.

2de statie
Jezus neemt het kruis op zijn schouders

Leven van liefde is de Calvarieberg beklimmen,
is het kruis zien als een schat.

Thérèse

Jij krijgt het kruis
op de schouders,
het wordt Je door de mensen
als een zware balk opgelegd.
En toch neem Je het op,
zoals Je alles van ons neemt
dat te zwaar weegt.
Meer nog: Je omhelst het.
Als een schat.
Op jouw schouder rust de schandpaal
die Jij zal omvormen
tot teken van schoonheid en liefde.
Het kan niet anders:
de schoonheid die ik zie in je gelaat
zal afstralen op het hout.

O Jezus vol tederheid,
hoe kun je toch
dit teken van pijn omhelzen
als was het een schat?
Is het omdat Je gelooft,
ook midden in het lijden
dat de kruisboom bloeien zal?
Is het omdat Je weet
dat in de strenge winter
van pijn, onbegrip, miskenning
een kleine bloem ontluikt
in de schaduw van het kruis?
Terwijl zovelen het lijden afwijzen,
het weigeren te dragen,
al is het eigen aan het leven,
fluister Jij me toe
dat je Vader álle lijden, hoe zwaar ook,
als een bloem kan laten uitbotten
tot verlossing van de wereld.
Waarom zou ik het lijden dat komt op mijn weg
dan niet omhelzen als een schat?

3de statie
Jezus valt voor de eerste keer

Jezus, goddelijk sterk,
heeft al onze zwakheden gekend.

Thérèse

Daar val je
voor het eerst
en ik heb Je zo lief:
ik wou dat ik bij Je was
om je op te vangen.
Maar je moest vallen
om ons te tonen
dat Je werkelijk onze broeder bent.
We hebben zo ‘n nood
aan een hart dat brandt van tederheid,
dat nooit aflaat ons te steunen,
dat ons dag noch nacht verlaat.
We hebben een God nodig
die onze natuur aannam,
die onze broeder werd en kon lijden.
Jij bent
deze broeder, zo goddelijk, zo sterk
in heel je zwakte.

Heer, naar Jou gaat mijn verlangen uit
telkens ikzelf struikel.
Omdat Jij bent gevallen
mag ik geloven
dat mijn zwakheden geen schande zijn.
Dat er een goddelijke kracht leeft
in de kiem van mijn broosheid.
O Jezus, mijn eerste Liefde,
de vriend die ik anders liefheb
dan alle anderen,
laat niet toe
dat ik verlam door wanhoop of ontmoediging
bij het zien van mijn zwakheden.
Trek mijn blik naar Jou!
Maak Je tot het brandpunt van mijn hart
dat klein en kwetsbaar is
zodat Jij waarlijk kracht kunt worden
in mij.

4de statie
Jezus ontmoet zijn moeder

Een profeet zei:
O Moeder van Smarten,
er is geen verdriet vergelijkbaar met het jouwe.

Thérèse

Wat een moeder, een vader
lijden kan
als hun kind beproefd wordt!
Wat een dochter, een zoon
lijden kan
als hun ouder door pijn moet gaan!
Het is te groot voor woorden.
Er is alleen die blik
die heen en weer gaat tussen twee.
Verdriet, wanhoop, tederheid, liefde
en een oneindige machteloosheid.
Zo staan wij tegenover elkaar
en kijken elkaar in de ogen.
Dat is genoeg: zo heeft Maria
het ons voorgedaan toen ze Jou ontmoette.
Als wij maar niet
op de vlucht slaan.

Maria,
mijn moeder van weeën
onvergelijkbare pijn
die leidt tot geboorte-
alles nemen ze nu van je af,
want ‘alles’ was je Zoon voor jou,
je eigen vlees en bloed.
Je zou het doen
als men Hem liefdevol
van je losmaakte.
Maar je legde Hem ook
op het altaar van je hart
toen men Hem wreed
van je wegtrok.
Liefde bestaat niet
uit veel woorden,
niet uit sentiment,
maar uit een brandend hart
dat overvloeit in gebaren.
Help ons geen tijd te verliezen,
help ons liefdevol te zijn
voor iedereen, vooral voor hen die lijden,
zolang ons de tijd wordt gegeven.

5de statie
Simon van Cyrene helpt Jezus zijn kruis te dragen

O Jezus,
ik zou de laatste stappen van je kruisweg
willen verlichten…

Zomaar een man onderweg
kan symbool worden
voor eeuwen en voor een universum
van dragende liefde.
Zin of geen zin: hij dééd het.
Hij hielp Jou
je kruis te dragen.
Jaloers ben ik op Simon, zo lief heb ik Je,
ik wil jouw kruisweg zo graag verlichten!
Maar waarom jaloers?
De mens die ik vandaag ontmoet
in al zijn pijn
kan Jij zijn, hier en nu.
Laat me maar beginnen
met de pijn te verlichten
van de mens die naast me staat.

Jezus, enige Liefde,
hoe kan ik ooit
mijn liefde voor jou bewijzen?
Ik heb niets, ik ben niets
niets wat Jij ook niet hebt of bent.
Ik heb alleen de liefde
en die komt dan nog van Jou!
Maar juist dat
is de eeuwige taal
die Je mij te spreken geeft:
liefhebben in kleine dingen,
zin of geen zin,
ergerlijk of niet:
willen liefhebben,
beslissen lief te hebben,
trouw liefhebben…
Help mij geloven
dat ik zo jouw kruis verlicht.

6de statie
Veronica droogt het gelaat van Jezus

Leven van liefde is jouw gelaat drogen,
is voor zondaars vergiffenis verkrijgen.

Thérèse

Gezegend is zij, Veronica!
Jouw heilige gelaat
mogen beroeren, teder,
je tranen en je bloed wissen
zodat je voor altijd
in mijn hart geprent staat
is mijn grootste verlangen.
Jouw heilige gelaat
fascineert me
omdat het als de zon
straalt van liefde.
Je goddelijk gelaat zuivert me,
verteert mijn fouten
zoals vuur alles in zichzelf verandert.
Als Veronica wil ik heilig zijn,
maar ik voel mijn onmacht
en smeek Je:
wees Jij de heiigheid in mij.

O Jezus die ik bemin,
hoe kan ik vandaag nog
je tranen wissen,
je zachte gelaat drogen?
Waar heb Je pijn,
wat doet je pijn?
Onze weigering aan de liefde?
Bet ik dan teder de wonden van je aangezicht
als ik bid voor de bekering
van hen die zondigen tegen de liefde
en dus ook voor mezelf?
Dan wil ik bidden,
met een hart dat dag en nacht wakker is
voor ieder die zich verwijdert van Jou.
Dan zit ik samen met de zondaars aan tafel
om met hen te zoeken
naar jouw oneindige en eeuwige liefde
en ons te werpen in het vuur van je barmhartigheid.
Zo zal elke mens die zich bekeert tot Jou
een stukje van je goddelijk gelaat drogen,
van je tranen en je bloed.
Mijn Jezus,
ik wil mijn leven daarvoor geven!

7de statie
Jezus valt voor de tweede maal

O Jezus,
jouw voorbeeld nodigt me uit mij klein te maken,
en alle roem af te wijzen.

Thérèse

Je gaat door de knieën.
Mijn hart breekt
door Je een tweede keer te zien vallen.
Maar zo klein wil Je worden,
zo graag wil Je tonen
dat we niet afhankelijk moeten zijn
van ons uiterlijk, van roem of applaus.
We hebben geen publiek nodig
om waarlijk mens te worden.
Jouw knieval was een val,
maar tezelfdertijd een eerbewijs
aan de Vader die al op Je stond te wachten.
Telkens ik val,
en telkens ik kniel
kan ik me bewust worden
van de onbestendigheid van aardse roem
en van de heerlijkheid
van mijn hemelse Vader
voor wie ik graag door de knieën ga.

Jezus-lief,
als een kind,
zo klein mag ik zijn,
zo geborgen in de schoot van de Vader
waar ook Jij geborgen bent.
Daar mijn thuis weten,
nu al,
is mijn vreugde, mijn geluk!
Daar mijn oorsprong weten
geeft een vertrouwen
waarin ik nooit te ver kan gaan,
ondanks de strijd tussen goed en kwaad in mij.
Vertrouwen
dat jouw Vader, mijn Vader
ook op mij al staat te wachten,
hoe vaak ik ook val.

8ste statie
Jezus troost de vrouwen van Jeruzalem

Laten wij, op onze beurt, Jezus troosten
door de liefde van ons hart.

Thérèse

Je trok aan hen voorbij,
aan de schreiende vrouwen,
maar ging hen niet voorbij.
Ondanks eigen pijn
werd Je beroerd door hun tranen.
« Ween niet om Mij…
je mag wenen om jezelf. »
Durven verdriet hebben
om de eigen pijn
en dat verdriet aan Jou toevertrouwen
vraagt moed en nederigheid.
Maar hoe kan ik nog ooit
één en al verdriet zijn
terwijl God me zo heeft liefgehad,
éérst heeft liefgehad,
helemaal en absoluut,
in Jou, zijn en mijn Geliefde?
Zo is Hij ons komen troosten,
langs de weg van het kruis,
en in zijn hele menswording.
Hoe kan ik Jou nu troosten?

Tedere Jezus,
als een klein kind
nestel ik me in je armen,
vraag ik Je me te troosten,
soms maar met één woord
midden in de dorheid.
Troost me
zoals destijds de vrouwen langs de weg.
Want alleen als Jij het me voordoet
en in mijn innerlijk de bron van troost ontsluit,
zal ik de pijn kunnen verzachten
van mensen met wie Jij Je hebt vereenzelvigd:
‘de minsten van
mijn broeders en mijn zusters’.
Laat me ondergaan in jouw liefde
om zo ook brandende liefde te worden!

9de statie
Jezus valt voor de derde maal

Onder het gewicht van het lijden
wil ik mijn liefde voor Je tonen.

Thérèse

Voor de derde maal ga ik mee in je val,
helemaal tot op de aarde,
helemaal tot op de bodem van je krachten.
Ik zou zo naast je kunnen liggen.
Want ach, Je kent me,
Je doorgrondt mijn hart en mijn nieren
en het kleinste hoekje van mijn ziel:
Je weet hoe vaak het gewicht van het lijden
mij verlamt, mij doet plakken aan de grond
om nooit meer op te staan.
Jij biedt een uitweg voor mijn moedeloosheid:
Je nodigt me uit naast Je te komen liggen in mijn pijn
en gehecht aan Jou, vanaf mijn doopsel,
met Jou te sterven
en met Jou weer op te staan.
Een man, een vrouw
die Jou zo nabij is, die Jij zo nabij bent,
is niet zomaar verenigd met Je,
is één in liefde geworden
in Jou, door Jou en met Jou.

Mijn Jezus, zo zachtmoedig,
waarom toch al dat lijden
in jouw leven, in het mijne?
Het mysterie van de liefde
die pas uitbreekt en overvloeit
als ze ook lijden wordt
is te groot voor mij,
al hoef ik maar te kijken
naar de opeenvolging van de seizoenen,
naar de dood van de herfst en het leven van de lente.
Jij weet beter dan wie ook hoe ik lijd,
maar als het waar is
dat ik Je mijn liefde kan tonen
door op momenten van ziekte en pijn
één te worden met Jou, mijn tedere Heer,
dan daagt in mij een glimp van licht:
sámen met Jou zijn en blijven in het lijden
is het krachtigste beleven van liefde
en ik heb Je zo lief!
Dus wat kan ik meer verlangen
dan zo mijn liefde voor Jou, mijn Enige, uit te drukken?

10de statie
Jezus wordt van zijn kleren beroofd

O Jezus,
ik wil je vernederingen delen op aarde.

Thérèse

Naakt,
te kijk voor iedereen,
ontdaan van alles wat Je nog kon sieren
sta Je bloot aan de honende blikken.
Alleen wie met ogen van liefde naar Je kijkt
ziet met je naaktheid ook je pure hart,
de onschuld van het begin.
Jij hebt het ondergaan,
Jij hebt alles aan je laten ontrukken.
O mijn God,
ik moet er niet aan denken
dat alles mij ontnomen wordt,
dat het beeld
dat ik van mezelf heb opgebouwd
in duigen valt.
Toch wil ik ook hierin
één zijn met Jou.
Want zo gaat dat
als je liefhebt,
en zo gaat dat als je ziek of stervend bent:
wat van je overblijft
is het essentiële.

Ach mijn Jezus-lief,
dat Jij ook deze vernedering
nog moest verdragen…
Of was het geen vernedering?
Stond je daar al als de nieuwe Adam,
de nieuwe mens die zijn oude kleren had afgelegd?
Ik wil je volgen op je weg,
zo klein worden als Jij durfde worden.
Elke vernedering die me overkomt
vanwege het leven
en zelfs vanwege een haatdragend hart
wil ik met Je delen
in het diepe geloof
dat alles kan bijdragen
om me te vormen zoals Jij me droomt: een nieuwe Eva.
Er hoeft niets van mij over te blijven,
alleen de liefde
die Jij in mij bent.

11de statie
Jezus wordt aan het kruis genageld

Toen ik Jezus’ wonden zag,
het vloeien van zijn goddelijk bloed,
doordrong de dorst naar zielen mijn hart.

Thérèse

Ik hoor
het kloppen van de hamer,
het scheuren van je pezen;
ik zie
je heilige gelaat
één worden met de pijn
van de wereld.
Nu Jij niets meer bent,
ben Jij alles geworden
voor allen.
Zó veel liefde…
Je dorst opent mijn toekomst.
Je hebt dorst naar mijn overgave.
Dat is de dorst
die je verscheurt.

Jezus-lief,
ik wil je liefhebben
tot ik met je sterf van liefde.
Niet morgen of volgend jaar,
maar nú,
in deze minuut,
sterven terwijl ik volop leef
van liefde.
De enige genade
die ik Je vraag
is dat mijn leven
zou openbreken van liefde
zoals het jouwe.
En dat ik zo
anderen die dorsten naar Jou
aan de voet van je kruis breng,
opdat ze doordrenkt raken van je liefdesbloed
en verlost van alles wat hen bezwaart
opkijken naar Jou,
zich overgeven aan je open armen
en de ware Liefde erkennen.

12de statie
Jezus sterft op het kruis

Als Jij me zo beminde dat Je voor mij bent gestorven,
wil ik ook leven en sterven voor Jou!

Thérèse

Mijn Beminde sterft.
Ik sterf met Hem mee.
Ik bied me aan als een offer
aan zijn barmhartige liefde.
Dat zijn liefde me verteert,
me helemaal voor zich neemt.
Op de avond van mijn leven
zal ik voor Hem verschijnen
met lege handen,
maar mijn hart
zal stralen van zijn liefde.
Ik heb geen andere woorden
als ik je sterven herdenk:
laat mijn hart overlopen van tederheid
voor Jou, Gekruisigde Geliefde,
en
verteer mij helemaal.

O mijn geliefde Jezus,
bij elke slag van mijn hart
wil ik mij opnieuw aanbieden aan Jou
zoals Jij je in je sterven
aan de wereld hebt gegeven.
Elke keer opnieuw,
ontelbare keren,
tot alle schaduwen verdwijnen
en wij van aangezicht tot aangezicht
voor elkaar staan.
Ik heb geen ander verlangen meer
dan Jou te zien, mijn Heer, mijn God.
Sterven voor jouw liefde,
sterven om aan het echte leven te beginnen,
sterven om één te worden met Jou.
Nooit zal het me spijten
dat ik me heb overgegeven
aan de liefde.
Aan Jou.

13de statie
Jezus wordt van het kruis genomen

O Maria, toevlucht voor zondaars,
het is aan jou dat Jezus ons toevertrouwt,
wanneer Hij het kruis verlaat
om ons op te wachten in de hemel…

Thérèse

In de schoot van zijn moeder
rust Hij nu,
één en al vrede.
Zoals zij de toevlucht voor de liefde was,
wordt zij nu de toevlucht voor de zondaars.
Nee, Hij laat ons niet alleen,
Hij is zo één met ons geworden,
Hij kent onze broosheid en onze zwakheden:
Hij weet dat wij niet kunnen
zonder zijn Geest en zonder zijn moeder.
Ik begrijp nu
dat Hij niet op de eerste plaats verlangt
naar mijn schamele liefde,
maar dat ik zou weten
hoezeer Híj me liefheeft,
hoezeer Hij altijd van me heeft gehouden.
En
dat Hij op me wacht.
Er is geen groter geluk
dan te weten
dat iemand op je wacht…

Maria,
mijn toevlucht,
ik heb je Zoon oneindig lief
en ik weet
dat jij me als je kind
bij de hand neemt
om met mij de weg te gaan
naar Hem.
Je geeft me aan Hem
als ik me er te klein voor voel.
Hij weet hoe teer en broos ik ben.
Daarom buigt Hij zich over mij
en fluistert mij
de geheimen van de liefde in.
Hij is mijn eerste en enige Meester,
maar jij,
jij bent mijn moeder.

14de statie
Jezus wordt in het graf gelegd

Ik wil mij op de aarde verbergen,
omwille van Jou, Jezus…

Thérèse

‘Waar hebben ze mijn Heer gelegd?’
In een rotsgraf
met een steen die ik niet wegrollen kan.
Daar rust Hij
terwijl ik Hem wil balsemen
met geurige nardus,
zijn lichaam teder aanraken
en de liefde uit mijn vingers laten vloeien
zoals de balsem op zijn huid.
Ik kan niet bij Hem: het is stil na zijn dood.
Maar ook deze stilte draagt een diepe betekenis,
ook dagen van verborgenheid
in het donker van de aarde.
Anders was Hij niet begraven geweest.
God heeft het voorzien,
zoals Hij alles voorziet.
Hoe kan ik Hem volgen
in zijn graf?

Jezus-lief,
ik verberg mij
in het graf van mijn hart,
in die kleine cel van stilte
die me gegeven is,
waartoe Jij me hebt geroepen
om daar met Jou te zijn
en te wachten.
Ik ben niet altijd trouw,
maar ik raak niet ontmoedigd
want ik geef me over aan je armen
Ik zou, ik wou nog zoveel doen.
Maar hier in het graf, met Jou verborgen,
ontdek ik eens en voor altijd
mijn roeping:
mijn roeping is de liefde.
In het hart van jouw Kerk
wil ik de liefde zijn!

Verrijzenis

Verrezen Geliefde,
ik heb Je gezocht,
ik heb Je heilige gelaat gevonden
zoals Jij mij al vond in de moederschoot!
Niet onder de doden
vond ik Jou,
maar onder de levenden.
In de kinderen, in armen veraf en dichtbij,
in hen die dorsten naar liefde,
die dorsten naar Jou.
Dichtbij hen
voor wie Je verborgen blijft.
Dichtbij hen
die andere wegen gaan.
Onder hen
die de liefde niet beminnen.
Daar ben Jij
en straalt en schittert
zo intens
dat zij niet anders kunnen
dan hun gezicht te keren
naar het licht.
O, laat me leven
zo lang je me niet laat sterven.
Leven om in het gebed van hart tot hart,
in de stille cel van mijn ziel
in schamele gebaren van tederheid,
de glans van jouw liefde op te vangen.
Leven om in zorg voor anderen,
in het smeken om priesters voor Jou,
als een kleine ster de weg te verlichten
naar de Enige echte Geliefde
die Jij bent.
Laat mij leven,
laat mij sterven,
eender hoe of wanneer.
Maar laat mij de tijd doorbrengen
door goed te doen op aarde,
door hier en nu Jou te beminnen
en te doen beminnen.
Met het niet te doven vuur van jouw liefde
dat brandt en gloeit in mijn hart
en me verteert.